Sassi, de grotwoningen bij Matera.
Gisteren heb ik alvast gebeld met de camping waar we morgen heen gaan. Of ze maandag open zijn? Si si, zei de man grinnikend. Of we dan ook warm water nodig hadden? Och, op zich...
Vandaag gingen we naar Matera. Daar heb je grotwoningen die voor het laatst rond 1965 nog bewoond waren. Inmiddels zijn de Sassi omgetoverd tot een waar toeristen paradijs. Restaurantjes, souvenirs shops, kunstenaars en straatverkopers vieren hoogtijdagen op de busladingen Japanners, Belgen, Fransen, Duitsers en Italianen.
Maar het is dan ook zeker de moeite van een bezoek waard. Dwalend door de smalle witte straatjes, trap op trap af waan je je werkelijk in lang vervlogen tijden. Afgewisseld door een prachtig panorama over de meters diepe kloof die de rivier heeft uitgesleten. Uiteraard hebben we een koelkast magneet gekocht en een prachtig schaaltje bij een kunstenaar.
Dwalen maakt hongerig en dus streken we neer op een scheef terras waar we een heerlijke pranzo (lunch) hebben gehad; kaas, pasta, kalfsvlees en ijs, buono!
Op de terugweg stuitten we op een landweggetje op een herdertje met geiten en schapen. Herdertjuh want de tandeloze bruine man reikte tot aan mijn oksel. Wij stopten om hem langs te laten maar in plaats daarvan sprak hij ons aan; of we wat water voor hem hadden? Natuurlijk! En zo stond hij daar gulzig uit een plastic camping beker met roze bloemetjes te drinken, zoveel als hij wilde. We hebben hem ook nog wat kersen gegeven en ik ben met hem op de foto geweest, iedereen tevreden!
Vandaag gingen we naar Matera. Daar heb je grotwoningen die voor het laatst rond 1965 nog bewoond waren. Inmiddels zijn de Sassi omgetoverd tot een waar toeristen paradijs. Restaurantjes, souvenirs shops, kunstenaars en straatverkopers vieren hoogtijdagen op de busladingen Japanners, Belgen, Fransen, Duitsers en Italianen.
Maar het is dan ook zeker de moeite van een bezoek waard. Dwalend door de smalle witte straatjes, trap op trap af waan je je werkelijk in lang vervlogen tijden. Afgewisseld door een prachtig panorama over de meters diepe kloof die de rivier heeft uitgesleten. Uiteraard hebben we een koelkast magneet gekocht en een prachtig schaaltje bij een kunstenaar.
Dwalen maakt hongerig en dus streken we neer op een scheef terras waar we een heerlijke pranzo (lunch) hebben gehad; kaas, pasta, kalfsvlees en ijs, buono!
Op de terugweg stuitten we op een landweggetje op een herdertje met geiten en schapen. Herdertjuh want de tandeloze bruine man reikte tot aan mijn oksel. Wij stopten om hem langs te laten maar in plaats daarvan sprak hij ons aan; of we wat water voor hem hadden? Natuurlijk! En zo stond hij daar gulzig uit een plastic camping beker met roze bloemetjes te drinken, zoveel als hij wilde. We hebben hem ook nog wat kersen gegeven en ik ben met hem op de foto geweest, iedereen tevreden!
